Όπως σας υποσχέθηκα κάθε μέρα ανεβαίνω και ένα σκαλοπάτι.
Βγαίνω από την κατάθλιψη.
Περνάω στη θλίψη....θλίψη για μένα και γιατί να πάθω όλα αυτά.
Γιατί σε εμένα και γιατί όλα αυτά;
Γιατί πρέπει να είμαι τόσο ευαίσθητη;
Δεν μπορούσα να είμαι λίγο γαϊδούρα και να μην καταλαβαίνω τίποτα;
Δυστυχώς εγώ δεν είμαι από ατσάλι....
3 σχόλια:
Δυστυχώς η αναισθησία δεν πωλείται.
Καλύτερα θα ήταν να μη σε αγγίζουν κάποια πράγματα και να τα βλέπεις ως θεατής και μόνο.Αλλά σκέψου ότι γεμίζεις εμπειρίες και αυτό είναι το μόνο ίσως κέρδος
Πρασινη κλωστη μου
απο την ευαισθησια μεχρι την αναισθησια υπαρχουν χιλιαδες αποχρωσεις.
Δεν ειναι ολα ασπρο μαυρο στη ζωη.
Επειτα μην ξεχνας οτι οι ευαισθητοι ανθρωποι εχουν υποχρεωση απεναντι στον ευαισθητο εαυτο τους να τον προστατευουν.Και προστασια δεν σημαινει αμυνα η ψυχροτητα.
Σημαινει αξιοπρεπη σταση ζωης.
Ελπιζω οι εμπειρια να σε κανει λιγο σοφοτερη ε?
τα φιλια μου!
Γνωρίζεις τι είναι η κατάθλιψη;
Κατάθλιψη, κοραλί φορέματα και Άγιος Ιωάννης δεν πάνε μαζί. Ας μην κάνουμε πλάκα για μία τόσο σοβαρή ασθένεια. Θα έλεγα οτι αυτό που έχεις ταιριάζει περισσότερο στην αχαριστία, γιατί ενώ έχεις κάποιον που σε αγαπάει και έχεις την υγεία σου και άλλα πολλά αγαθά που απο το μισθό πληθυσμό λείπουν, εσυ δεν τα εκτιμάς και προσπαθέις να κερδίσεις τη "λύπηση" των άλλων για να σε "προσέξουν".
Παπαγιάννης Δημήτρης
Δημοσίευση σχολίου