ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ

Αυτή η ανάρτηση δεν θα είναι και τόσο ευχάριστη. Είναι ένας αποχαιρετισμός για τον παππού μου που έφυγε από κοντά μας σήμερα το πρωί. Θείος της μαμάς μου αλλά εγώ πρόλαβα να τον γνωρίσω σαν δικό μου παππού μιας και η μαμά μου τον έχασε τον μπαμπά της όταν ήταν τριών ετών. Κάναμε διακοπές μαζί, σε μικρότερη ηλικία εγώ, Πάσχα και περνάγαμε καλά. Του άρεσαν τα δημοτικά τραγούδια όπως και σε κάθε παραδοσιακό παππού άλλωστε. Κάθε Κυριακή το ράδιο έπαιζε κι αυτός τραγούδαγε. Μήπως ήξερε πως θα πεθάνει Κυριακή; Με νευρίαζε που και που μιας και ήταν λίγο έως πάρα πολύ τσιγκούνης κι εγώ του την έλεγα.
Σήμερα όμως το πρωί στεναχωρήθηκα πολύ. Πήγα στο χωριό και όταν τον είδα δεν το πίστευα. Ήταν σαν να κοιμάται. Πολύ ήρεμος....
Ας είναι καλά εκεί που πήγε....Ποιος ξέρει που;
Το ράδιο σήμερα έπαιζε μόνο του..........
Καλό ταξίδι........

Τώρα Ουρανέ μου…
Τώρα ουρανέ μου, Βρόντησε ,
Τώρα ουρανέ μου, Βρέξε
ρίξε στους κάμπους την βροχήν
και στα βουνά το χιόνι
στου πικραμένου την αυλή
τρία γυαλιά φαρμάκι
το να πίνει την αυγή
τ’ άλλο το μεσημέρι
το τρίτο το πικρότερο
στο δείπνο όταν δειπνάει.
Είχα μηλιά στη πόρτα μου
και δέντρο στην αυλή μου
και τέντα κατακόκκινη
το σπίτι σκεπασμένο
και κυπαρίσσι ολόχρυσο
κι ήμουνα ακουμπισμένη,
είχα κι ασημοκάντηλο
στο σπίτι κρεμασμένο.
Τώρα η μηλιά μαράθηκε
το δέντρο ξεριζώθη
κι η τέντα η κατακόκκινη
και κείνη μαύρη εγίνη,
το κυπαρίσσι το χρυσό
έπεσε κι ετσακίστη,
το ασημοκάντηλο έσβησε
το σπίτι δε φωτάει.