Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος Περιμένω με αγωνία την βροχή. Εχω πει πολλές φορές πως μου αρέσει η βροχή. Κάθομαι στον υπολογιστή μου δίπλα στο παράθυρο. Εχει μια γλυκιά δροσούλα. Τα φύλλα της λεμονιάς τρεμοπαίζουν απο τον αέρα και είναι πολλές οι φορές που τα χαζεύω και σκέφτομαι. Ο καφές δίπλα μου μοσχοβολάει. Ελληνικός σε μεγάλη κούπα κι ένα μικρό κομματάκι σοκολάτα. Ετσι για το άρωμα. Εχω χαλαρώσει και νοιώθω υπέροχα. Το λατρεύω το φθινόπωρο. Ολες τις εποχές τις λατρεύω αλλά το φθινόπωρο είναι το πιο ρομαντικό. Οχι το πιο ερωτικό. Τα χρώματα, τα αρώματα, οι ήχοι του είναι όλα σε μικρές ποσότητες αλλά αγγίζουν την διάθεση. Πόσο θα ήθελα τώρα να ήμουν στο εξοχικό μου! Να χαζεύω την θάλασσα του φθινοπώρου. Γκρίζα και λίγο "νευρική". Μελαγχολική και ναζιάρα. Το κάλεσμα της δεν το δέχομαι αλλά τα ποδαράκια μου θα τα βουτούσα ευχάριστα.

Σε είδα κάπου στα βαθιά του ύπνου μου
σαν σε ερείπια του φθινοπώρου βυζαντινά
να συλλογιέσαι τη θάλασσα
πίσω από τις πέτρινες καμάρες
-μου φάνηκες-
ταξίδι ερωτικό στο άδηλο μέλλον
της μνήμης μου.