Σήμερα απο το πρωί βρισκόμουν σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Είχα πάει με την ξαδέρφη μου που θα κάνει μια επέμβαση αύριο και σήμερα έκανε εισαγωγή. Αφού είχαμε πάει απο τις 8 και η ώρα είχε πάει 11 ξεκίνησε ο προεγχειριτικός έλεγχος. Σε κρεββάτι δεν την είχαν πάει ακόμη γιατί περίμενα να γίνουν τα εξητίρια. Εγώ κάθισα σε μια πολυθρόνα στην κλινική για να προσέχω την βαλίτσα της και η ξαδέρφη μου επισκέφτηκε τους απαραίτητους γιατρούς και έκανε τις έξετάσεις. Εκεί λοιπόν παρακολούθησα, μαζί με μιά άλλη κυρία που συνόδευε την μητέρα της, το εξής ευτράπελο.
Ωρα μία απέναντι απο εκεί που καθόμασταν αδειάζει ένα δωμάτιο δίκλινο. Μετά απο ένα τέταρτο περνάει η τραπεζοκόμα και αφήνει πάνω στα δύο κρεββάτια που ήταν άστρωτα τους απο ένα δίσκο με φαγητό. Αργότερα περνάει και τον μαζεύει. Επειτα έρχονται οι βοηθοί θαλάμου και στρώνουν τα κρεββάτια. Ωρα δύο ξαναπερνάει άλλη τραπεζοκόμα και αφήνει μέσα στο άδειο δωμάτιο πάλι απο ένα δίσκο. Μετά απο μισή ώρα έρχεται και τα παίρνει.
Και ρωτάω τώρα εγώ γιατί όλο αυτό. Μετά τα πετάνε ή τα δίνουν σε άλλους; Εμείς πληρώνουμε για να πηγαινοφαίρνουν δίσκους σε άδεια δωμάτια κι εκεί που μπορούν να πάνε ένα δίσκο παραπάνω τους προσβάλουν κιόλας.
2 σχόλια:
Και έχεις απόλυτο δίκιο.. !!
Αν τα λεφτά που μας κρατούν για κρατική ασφάλιση, μας τα έδιναν για να τα επενδύσουμε ή σε ιδιωτική ασφάλεια ή σε έναν κλειστό λογαριασμό θα είχαμε βασιλική περιποιηση , όχι όπως τώρα που αν συμβεί κάτι είμαστε επι ξύλου κρεμάμενοι, εκτός αν βάλουμε βαθιά το χέρι στη τσέπη.
Η ουσία είνα ότι τα λεφτά μας πάνε χαμένα!!!
φιλιά, καλό βράδυ:)
Δημοσίευση σχολίου