ΜΕΡΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ηταν όλα έτοιμα. Το δέντρο δέσποζε στην άκρη του σαλονιού όλα καμάρι. Ειχε πάνω του κάθε λογής όμορφα στολίδια και στην κορυφή ένα λαμπρό αστέρι που εντυπωσίαζε. Στα πόδια του δέντρου υπηρχε η φάτνή που εδώ και πολλά χρόνια αναπαραστούσε την θεία γέννηση. Τα φωτάκια αναμενα άναβόσβηναν σε χριστουγεννιάτικους ρυθμούς. Το σπίτι ήταν στολισμένο και έξω. Με όμορφα φωτάκια να προδίδει την γιορτή. Σιγά σιγά άρχιζε να βραδυάζει. Η επόμενη μέρα θα ήταν η μεγάλη μέρα. Η μέρα των Χριστουγέννων. Και ενώ όλοι κοιμούνται η αγάπη ξύπνησε. Πήγε πάνω στο κρεββάτι του καθενός και άφησε το γλυκό της χάδι. Σε κάθε ακούμπισμά της εισέπρατε και ένα χαμόγελο. Το χαμόγελο των ευτυχισμένων ανθρώπων. Και μετά άρχισε να ξημερώνει.  Και η μεγάλη μέρα εφτασε. Ηταν πλέον Χριστούγεννα. Κάθισαν όλοι γύρω απο το τραπέζι να παρουν το πρωινό τους. Ευχήθηκαν χρόνια πολλά και επικράτησε μια ζεστή και ευτυχισμένη ατμόσφαιρα. Η αγάπη όμως δεν είχε κοιμηθεί καθόταν στην κορυφή του δέντρου, δίπλα στο λαμπρό αστέρι  και μαζί καμάρωναν την ευτυχία....