Την έχω κάνει με ελαφρά πηδηματάκια απο την Αθήνα!!!
Είμαι στο εξοχικό μου και περνάω σουπερ!!!!
Ολη μέρα μπανιο και ξάπλα. Αφού πόνεσε το κεφάλι μου απο την πολύ ξάπλα. Μου φαινεται πως πρέπει να αρχισω να κάθομαι λιγο γιατι θα ξεχασω πως ειναι να στηριζομαι στο κορμί μου!!!!
Κάθομαι στο μπαλκόνι και χαζεύω την θάλασσα. Δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα και όμως σκέφτομαι την επιστροφή στην Αθήνα!!! Πως θα ξαναπάω για δουλειά; Με τι κουράγιο;;;
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΙΣΩ.
Μήπως να έβρισκα μια δουλίτσα εδώ; Τέλεια θα ήταν!!!!!!
Και μόνο να ξυπνάω το πρωί και να βλέπω την απεραντοσίνη της θάλασσας και όχι το μπαλκόνι του απέναντι που αν απλωσω το χέρι μου το φτάνω κιόλας είναι σημαντικό .
Εχω χαθεί και στα βιβλία μου. Σήμερα τελείωσα τον Βιολονίστα του Κ.Καρακάση. Υπέροχο. Το κλάμα που έριξα στο τελος δεν λέγεται. Είμαι και ευσιγκίνητη τι να κάνουμε;
Απο αυριο αρχίζω αλλο. Δεν ξέρω πιο ακόμη. Έχω πάρει άλλα τρία μαζί μου.
Καληνύχτα σας.
Καλά να παιρνάτε όπου και αν είστε και να μην ξεχνάτε αυτό:
ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΗ ΜΕΡΑ.