περιμένω.....

Τον κοίταζα μέσα στα μάτια και προσπαθούσα να ταξιδέψω στο κόσμο του. Είναι τόσο συνεσταλμένος ο κόσμος του που δεν μου επιτρέπει να διεισδύσω.... Τα μάτια του είναι μεγάλα, δεν είναι όμορφος αλλά για μένα είναι ο πιο ωραίος...έτσι είναι ο έρωτας...τυφλός. Το παραδέχεται και ο λαός μας. Τον αγαπάω τόσο πολύ και φοβάμαι μην τον χάσω...Είναι όλη μου η ζωή. Και ο κόσμος του η αναπνοή μου. Κάθε φορά που τον αγγίζω προσπαθώ να καταγράψω κάθε σπιθαμή του. Προσπαθώ να τον αφομοιώσω που ακόμη και αν τυφλώθω να μπορώ να τον ξεχωρίσω ανάμεσα σε πλήθος κόσμου μόνο και μόνο με ένα άγγιγμα. Ούτε εγώ είμαι όμορφη. Γι΄αυτό φοβάμαι. Του έχω όμως εμπιστοσύνη. Νομίζω, δεν είμαι σίγουρη, πως θα είναι δικός μου για πάντα.... τι να κάνω για να το σιγουρέψω; Θα διαβάσω ένα παραμύθι που η άσχημη γίνεται όμορφη και ο πρίγκηπας της την παντρευεται.... ο δικός μου πρίγκηπας δεν μου λέει πως θέλει να με παντρευτεί κι εγώ περιμένω......θα μου το πει άραγε;

Όταν πεθάνω θέλω τα χέρια σου στα μάτια μου!
θέλω τό ΄φως, το στάρι των λατρευτών σου χεριών
να αφήσουν για άλλη μια φορά πάνω μου τη δροσιά τους:
να νιώσω τη λαφράδα που μου άλλαξε τη μοίρα
(ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ , εκατό ερωτικά σονέτα)