« Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω-
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα και αν λέγω...
Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ
3 σχόλια:
Α, θα 'θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα
γόνατα που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμα σου να κρύψω σα φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ' το σεντόνι που κοιμήθηκες. Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία. Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ' τον έρωτα εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
Τάσος Λειβαδίτης...
Κλωστούλα και αυτό είναι υπέροχο...
(Ρούλα)
@λεωνιδας και ρουλα
πραγματικά υπέροχο...
Συγχαρητήρια κι από μένα για την εξαιρετική παρουσία σου και για τον σπουδαίο λόγο που χαρίζεις στους αναγνώστες, είσαι άνθρωπος με φοβερή ευαισθησία.
Ώστε είσαι από Δαύλεια έτσι; Αν έρθεις Δίστομο, που λες ότι έρχεσαι συχνά, τότε να τα πούμε..
Και πάλι συγχαρητήρια.
ΘΕΜΗΣ
Δημοσίευση σχολίου