Με το φόβο της βροντής στα μάτια
κλωστές κουβάρια σύννεφα
φύλλα πέλαγα και ποθητός ο ήλιος
μελτεμάκια μου φτερά
που τρέμετε στο φως της αστραπής
πέτα ψυχή μου
πέτα
κι αν σκαλώσεις
κι αν κοπεί
πέτα
χίλια κομμάτια να γενεί
πέτρα πόνοι και βράχοι βροχή
χίλια κομμάτια η αγέρινη κλωστή
3 σχόλια:
Γιατί χίλια κομμάτια ... ; :((
Καλό μήνα κλωστίτσα !!
Καλό μήνα , βρήκα πόρτα ανοιχτή και μπήκα να σε γνωρίσω..τι όμορφο σπιτικό καταγάλανο..το χρώμα μου..έκανα και μια βουτια στη θάλασσα σου ,διάβασα και τους ρομαντικούς στίχους σου..πράσινη κλωστίτσα μου ήρθα για να ..μείνω, φιλάκια!
Ενδιαφέρον! Ειδικά το τέλος..
Δημοσίευση σχολίου