Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μικρο σπουργιτάκι που του άρεσε το καλοκαίρι. Του άρεσε πάρα πολύ. Κάθε χρόνο άφηνε την οικογένεια του για δέκα μέρες και πήγαινε να γνωρίσει άλλα μέρη. Μέρη που ήθελε να τα δει από κοντά και ήταν εφικτό. Το χειμώνα γύρναγε στη φωλίτσα του και στους δικούς του ανθρώπους. Αναπολούσε τις καλοκαιριάτικες μέρες και περίμενε με λαχτάρα τις επόμενες που θα έρθουν. Ένα καλοκαίρι όμως όλα άλλαξαν. Το μικρό σπουργιτάκι αρρώστησε και δεν ήξερε τι είχε. Πήγε σε πολλούς γιατρούς για να δει τ ι του συμβαίνει μα κανείς δεν μπορούσε να του πει με σιγουριά Έτσι αποφάσισε να κάνει ότι κάνει κάθε χρόνο αλλά αυτή τη φορά χωρίς θέληση. Έφυγε και πήγε κάπου κοντά. Καθώς απομακρυνόταν κοίταγε πίσω την Αθήνα και τους γονείς του και ένοιωθε πως δεν θέλει να φύγει. "Τι μου συμβαίνει;" σκεφτόταν.
Πήγε στο προορισμό του και προσπαθούσε να ευχαριστηθεί μα ήταν μάταιο ώσπου ένα πρωί ξύπνησε και......
Αγχώδη διαταραχή διέγνωσε το γιατρός με κρίσεις πανικού και σημάδια κατάθλιψης.
"Γιατί σε εμένα ;" αναρωτιόταν..
"Εγώ τα έχω όλα ! Δεν μου λείπει τίποτα. Γιατί;"
"Δες το σα μια δοκιμασία "του είπε η μαμά του.
Και αυτό έκανε.
Αυτό το καλοκαίρι είναι καλά, όχι πάρα πολύ καλά αλλά σίγουρα καλύτερα από πέρυσι
Και έχει αποφασίσει.
Δεν θα αφήσω τίποτα να μου καταστρέψει το καλοκαίρι μου.....
4 σχόλια:
Καλό καλοκαίρι στο σπουργιτάκι! :D
"Γιατί σε μένα;"... ρώτησε το σπουργιτάκι.
"Μα επειδή τα έχεις όλα καλό μου", του απάντησε ο ουρανός. "Πρέπει πάντα κάτι να σου λείπει, κάτι να κυνηγάς, για κάτι να λαχταράς, κάτι να περιμένεις...Αλλιώς η ίδια η ζωή χάνει το νόημά της κι οι γιατροί το βαφτίζουν αυτό αγχώδη διαταραχή, κατάθλιψη κι ένα σωρό. Όμως είναι πάντα το ίδιο πράγμα. Η έλλειψη του στόχου..."
"Ναι! Αυτό είναι!", αναφώνησε το σπουργιτάκι. "Δεν έχω πια κάτι να περιμένω, δε μου κάνει αίσθηση τίποτα, τα βαρέθηκα όλα! Πώς θα δώσω ξανά ενδιαφέρον στη ζωή μου ουρανέ;", ρώτησε.
"Μα δε χρειάζεται καλό μου. Η ζωή έχει άπλετο ενδιαφέρον. Το μόνο που χρειάζεται είναι να καθαρίσεις τα θαμπωμένα ματάκια σου για να το δεις και να ανοίξεις την κλεισμένη καρδούλα σου για να το δεχτείς... σαν φως από μένα, από τον ουρανό..."
Κι έτσι κι έγινε. Το σπουργιτάκι άρχισε και πάλι να πετά ζωηρά κι ακόμη κι αν πήγαινε σε μέρη που είχε ήδη επισκεφτεί, τα έβρισκε πολύ όμορφα και γεμάτα ενδιαφέρον. Ένιωσε χαρούμενο που είχε τα ματάκια του για να μπορεί να βλέπει το φως, ένιωσε ευτυχισμένο που είχε τα φτεράκια του για να πετά και την οικογένειά του να το περιμένει να γυρίσει. Όλα εκείνα δηλαδή που έπαιρνε σαν δεδομένο μέχρι πριν. Και κάθε βράδυ που κούρνιαζε στη φωλίτσα του να κοιμηθεί, είχε κάτι να περιμένει, κάτι που έκανε την καρδούλα του να χτυπά χαρούμενη γεμάτη προσμονή: την επόμενη μέρα, λουσμένη στο φως τ'ουρανού....
@day-dreamer
καλο καλοκαιρι
@maria tzirita
ευχαριστώ...
Θα συμφωνήσω ότι χρειάζεται κάποιος στόχος για να έχεις να ανυπομονείς και να προσπαθείς για κάτι. Αλλά αυτό που χρειάζεται κατά τη γνώμη μου (τουλάχιστον εμένα με βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις) είναι επίσης και οι αλλαγες στη ζωή. Αλλαγή περιβάλλοντος, αλλαγή ατόμων που συναναστρέφεσαι (χωρίς βέβαια να αφήσεις τα ήδη υπάρχοντα), αλλαγή στις ασχολίες.. Να κάνεις κάτι καινούριο που να σε γεμίζει..
Καλό Σ/Κ!
Δημοσίευση σχολίου