28 Οκτωβρίου 2008

ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

Σήμερα το πρωί κάνοντας βόλτα σε όλους αυτούς που διάβάζω και με διαβάζουν διάβασα ένα κείμενο που έχει αναρτήσει η χριστίνα γεωργαλλή .
Είναι ένα γράμα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες τώρα που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της ζωής του και δεν θα ξαναγράψει.
Με συγκίνησε πολύ και πραγματικά βρίσκω τα λόγια του παραδειγματικά για την υπόλοιπη ζωή μου.
Ελπίζω να βάλει κι εσάς σε σκέψεις όπως κι εμένα για να πορευτούμε στη ζωή.


«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.


Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.


Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!


Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.


Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...


Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.


Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.


Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.


Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.


Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.


Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.


Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.»








γράφτηκε από Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

19 σχόλια:

ενας ανοητος αντρας είπε...

καλημερα σου

η παραφιλoλογια λεει οτι γραφτηκε οταν καταλαβε οτι ηταν αρρωστος
ετσι μου το ειπαν εμενα τουλαχιστον

πραγματικα ενα υπεροχο κειμενο
οδηγος της ζωης μας θα επρεπε να ειναι ...

νασαι καλα

Hfaistiwnas είπε...

Μακάρι να μπορούσαμε όλοι να τα σκεφτούμε αυτά πριν είναι αργά..
Κείμενο προς γνώση και συμμόρφωση..

γυάλινο δάκρυ είπε...

Αυτό το κείμενο το έχω διαβάσει πολλές φορές και με συγκινεί πολύ. Μακάρι να το εφαρμόσουμε κιόλας..
Έχεις πρόσκληση!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Κάθε φορά που το διαβάζω γίνεται πιο όμορφο αποκτάει άλλο νόημα. Την καλησπέρα μου.

eirini είπε...

Τέλειο! Έχει χρόνια που το 'χω διαβάσει και όμως κάθε φορά το ίδιο νιώθω. Είναι συγκλονιστικό να ξέρεις ότι θα πεθάνεις και να γράφεις κάτι τέτοιο.
Καλό βράδυ κλωστούλα μου!

stella είπε...

Α!θα διαφωνησω το ποσταρα πρωτη το κειμενο μηνες πριν.Ασχετα! ειναι φανταστικο.
Αν ηταν η τελευταια φορα....
Ποσο σοφος ηταν ο ανθρωπος..
Η ανακαινηση μου αρεσε πολυ και η μουσικη υπεροχη.
Μακια!!!

Aνεμος είπε...

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.»
απίστευτο καλησπέρα

venceremos είπε...

καλησπερα.δεν το ειχα διαβασει αλλα θα το διαβασω ξανα κ ξανα.
κανεις δεν θα σε θυμαται για τις κρυφες σου σκεψεις= αχ και να το καταλαβαιναν μερικοι αυτο!!!
φιλια καρυστινα

ώρα του τέλους είπε...

Όταν τα διαβάζεις γαλήνη γίνεται η ψυχή σου και δίνει άλλο νόημα στη ζωή σου!!

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Παρόλο που με αντέγραψες (;p) πρέπει να πω ότι το κείμενο είναι τέλειο και ότι λέει πράγματι πάρα πολλά,νομίζω πως αξίζει πραγματικά να το προσέξουμε. Τα φιλιά μου!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Το έχω ξαναδιαβάσει και η φράση που λέει οτι πρέπει να λέμε στο άνθρωπο μας οτι τον αγαπάμε πριν είναι αργά το ακολουθώ πίστεψε με.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

@ ένας ανόητος άντρας
είναι ένα κείμενο που κρύβει πάρα πολλές αλήθειες

@hfaistiwnas
νομίζω πως ήρθε η ώρα να τα σκεφτούμε

@γυάλινο δάκρυ
κι εγώ συγκινιθηκα μόλις το διάβασα.
θα συμμετάσχω στην προσκλησούλα σου . ευχαριστώ

@theog ο κηπουρός
ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και σε εμένα. απο την ώρα που το διάβασα δεν βγαίνει απο το μυαλό μου

@eirini
εγώ στη θέση του ίσως να μην μπορούσα να αρθρόσω λέξη. ο θάνατος είναι κάτι που με φοβίζει αλλά ξέρω πως δεν θα μπορώ να τον αποφύγω

@stella
συγνώμη δεν το είχα δει πως ήσουν εσύ πρώτη. ΄
όπως και να έχει πραγματικά είναι συγκλονιστικό κείμενο

@anemos 5
πραγματικο και ουσιαστικό

@venceremos
"Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν"
συγκλονιστικά λόγια

@ώρα του τέλους
αρχίζει να παίρνει πραγματική αξία η ζωή σου και να συνειδητοποιείς πόσο σημαντικά είναι κάποια πράγματα

@ χριστίνα γεώργαλλη
συγνώμη που το αντέγραψα αλλά πιστέυω πως αξίζει να διαδοθεί και να το διαβάσου όλο και πιο πολλοι. δίνει νόημα στη ζωή

@αχτίδα
είναι ότι ομορφότερο αχτιδούλα μου η αγάπη είναι κάτι μοναδικό και πρέπει και να το δείχνουμε και να το λέμε

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Είναι δυο χρόνια που κυκλοφορεί και πίστεψέ με πως πρέπει να το έχουμε επί καθημερινής βάσεως πρόχειρο (ας πούμε κολλημένο σε κάποιο εμφανές σημείο), γιατί δυστυχώς παρασυρμένοι από τους ταχείς και απαιτητικούς ρυθμούς της καθημερινότητας, ξεχνιόμαστε και κάνουμε τα ίδια λάθη...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

prioni είπε...

πέρασε καιρός από τότε που έχω να γράψω, μα δεν ξεχνώ τους φίλους που γνώρισα εδώ.

Γι αυτό αφιερώνω σκέψεις μου γιά τη ζωή.



Μου ζήτησε να πω τ’ όνειρο που με συνόδεψε σε κείνο το ταξίδι, στις κορυφογραμμές του σύμπαντος, στα βάθη των ωκεανών, στις οάσεις των ερήμων, στους βυθούς της σκέψης, στη γήινη τη μελωδία, στους κόσμους που εξοικειώθηκα ζητώντας της ουσίας μου τη φύση.
Και τότε χώθηκα βαθιά, και κουλουριάστηκα ξανά μεσ’ τους λυτρωτικούς μου κραδασμούς να περιμένω πια την γέννηση μου, απ την κοιλιά του σύμπαντος μέσα στη γήινη τη μελωδία σε ήχους της αιωνιότητας, στους θρύλους των ήλιων, στο τραγούδι μου στο φως, και στο κλάμα μου στο σκότος. Με την αγάπη, να φορά ανθό κι ακάνθινο στεφάνι, να συνειδητοποιεί τους ανέμους, και να ειρηνοποιεί τα νερά μέσα στα κοσμικά τους πάθη.
Και αναδύθηκα μεσ’ τον αγέρα, απ’ των πηγών μου τις ροές γαλουχημένος απ το νόημα της ύπαρξής μου.
Περνώντας τα δόγματα, και τους κονιορτούς, νοσταλγικά πετώ στης θέλησης το λόγο, σφύζοντας κι ασφυκτιώντας μέσα στους ειρμούς, γυρνώ ξανά στη χίμαιρά μου, να δω το γκρέμισμα και το ξανάχτισμα μιάς πολιτείας με τη ζωή αιώνια, που λάθεψε στο χρόνο, αλλά μαθήτεψε το ψέμα μέσα απ’ την αλήθεια, και τράνεψε την κάθε μέρα μέσα στο χάος της αγνωσίας της, σε μια άβυσσο συναισθημάτων μέσα στης γης της το εκτόπλασμα. Το νάμα του ονείρου μου, γίνεται δράμα του απείρου μου, του νου μου θαύμα, στην τελευτή της αείχρονης διαδρομής μου.
Κι όμως το ήξερα πως σύντομα θα με διαδεχθεί ο χρόνος, και δεν φοβήθηκα όταν με διαδέχτηκε πρώτα ο πόνος πούγινε ζωή, και μόνος χορηγός μου

Βασίλης
Από το βιβλίο μου
ποιητικοί στοχασμοί

prioni είπε...

Πέρασε καιρός από τότε που έχω να γράψω, μα δεν ξεχνώ τους φίλους που γνώρισα εδώ. Γι αυτό αφιερώνω κομμάτια σκέψης μου γιά τη ζωή.



Μου ζήτησε η ζωή να πω τ’ όνειρο που με συνόδεψε σε κείνο το ταξίδι, στις κορυφογραμμές του σύμπαντος, στα βάθη των ωκεανών, στις οάσεις των ερήμων, στους βυθούς της σκέψης, στη γήινη τη μελωδία, στους κόσμους που εξοικειώθηκα ζητώντας της ουσίας μου τη φύση.
Και τότε χώθηκα βαθιά, και κουλουριάστηκα ξανά μεσ’ τους λυτρωτικούς μου κραδασμούς να περιμένω πια την γέννηση μου, απ την κοιλιά του σύμπαντος μέσα στη γήινη τη μελωδία σε ήχους της αιωνιότητας, στους θρύλους των ήλιων, στο τραγούδι μου στο φως, και στο κλάμα μου στο σκότος. Με την αγάπη, να φορά ανθό κι ακάνθινο στεφάνι, να συνειδητοποιεί τους ανέμους, και να ειρηνοποιεί τα νερά μέσα στα κοσμικά τους πάθη.
Και αναδύθηκα μεσ’ τον αγέρα, απ’ των πηγών μου τις ροές γαλουχημένος απ το νόημα της ύπαρξής μου.
Περνώντας τα δόγματα, και τους κονιορτούς, νοσταλγικά πετώ στης θέλησης το λόγο, σφύζοντας κι ασφυκτιώντας μέσα στους ειρμούς, γυρνώ ξανά στη χίμαιρά μου, να δω το γκρέμισμα και το ξανάχτισμα μιάς πολιτείας με τη ζωή αιώνια, που λάθεψε στο χρόνο, αλλά μαθήτεψε το ψέμα μέσα απ’ την αλήθεια, και τράνεψε την κάθε μέρα μέσα στο χάος της αγνωσίας της, σε μια άβυσσο συναισθημάτων μέσα στης γης της το εκτόπλασμα. Το νάμα του ονείρου μου, γίνεται δράμα του απείρου μου, του νου μου θαύμα, στην τελευτή της αείχρονης διαδρομής μου.
Κι όμως το ήξερα πως σύντομα θα με διαδεχθεί ο χρόνος, και δεν φοβήθηκα όταν με διαδέχτηκε πρώτα ο πόνος πούγινε ζωή, και μόνος χορηγός μου.

Βασίλης
Από το βιβλίο μου
ποιητικοί στοχασμοί

Ανώνυμος είπε...

αν οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί σήμερα έχεις γενέθλια

χρόνια σου πολλα!

Aurangel είπε...

Αγαπητέ μου.......
τι μου έκανες πάλι.
Αυτό το κείμενο και ο μικρός πρίγκηπας με συγκινούν πολλοί.
Η διδασκαλία της συγκεκριμένης επιστολής θα έπρεπε να πααραδίδεται σε όλους τους μαθητές στο σχολείο.

Για μια φορά ακόμη δεν έχω λόγια!!!!

Συγχαρητήρια για την επιστολή που επέλεξες να αναρτήσεις.
Το νου σου.
Angel kiss

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Για πλάκα το είπα αυτό με την αντιγραφή,έτσι...!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Ναι,όμορφο κείμενο,το γνωρίζω αλλά δε νομίζω πως είναι γραμμένο τώρα,έχει πάρα πολύ καιρό που έχει γραφεί από τον συγγραφέα.Πόσο πικρή είναι όλη αυτή η συνειδητοποίηση,όταν γίνεται προς το τέλος της ζωής μας...