9 Απριλίου 2008

Αισθήσεις

Το αχαλίνωτο πάθος της φωνής σου θέλω να ακούω,
να αφουγκράζομαι τους ήχους σου,
μέσα στο σκοτάδι σε νοιώθω και σε μυρίζω
και μέσα στη βροχή σε ερωτεύομαι
Χαμογελασε να μου φτιάξεις τη διάθεση,
γαληνεύω στη σιωπή σου,
σιγουρεύομαι στο πλάι σου
κοιτάω το αύριο με πραότητα.
Τι όμορφα που ήταν!
Μέσα στους φόβους μου .....
η σφιχτή σου αγκαλιά

6 σχόλια:

ενας ανοητος αντρας είπε...

κουρνιασμενη...
ευχαριστημενη...
απαλλαγμενη...
η τελεια στιγμη
να κρατουσε για παντα!

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

η σιγουριά του ανθρώπου που έχεις πλαι σου...η δύναμη σου

praetorian56 είπε...

Θα συμφωνησω και με τη δημοσιευση σου και με το σχολιο σου : "η σιγουριά του ανθρώπου που έχεις πλαι σου...η δύναμη σου". Με το σωστο ανθρωπο διπλα σου, σαν συντροφο, ξερεις οτι οτιδηποτε δυσκολια ξεπερνιεται πολυ πιο ευκολα απο οτι οταν θα ησουν μονος.Με το σωστο ή σωστη συντροφο,μοιραζεσαι τις χαρες και τις λυπες τις ζωης, τα προβληματα της καθημερινοτητας,αλλα και τα πραγματα ή τις καταστασεις που αν και μας φαινονται ασημαντα,ωστοσο, δινουν στην ζωη μας τη διαφορετικοτητα της.
Συνεχισε την καλη δουλεια !!!

Constantinos είπε...

Όταν έχεις αγάπη, δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Γιατί απλά έχεις όλο τον κόσμο δίπλα σου ;)

faraona είπε...

Να αισθανεσαι παντα ετσι ευχομαι.
Δεμενη στην αγκαλια του με τις πρασινες κλωστες σου.
καλο βραδυ

Ιφιγένεια είπε...

To παν είναι να βρείς εναν τέτοιον άνθρωπο ! Όταν τον βρείς κράτα τολν σφιχτά !
Καλημέρα !!