ταξίδι στα σύννεφα

δεν είχα ταξιδέψει ποτέ ανάμεσα στα σύννεφα. δεν έχω πετάξει ποτέ με αεροπλάνο. κι όμως το έκανα χθες το βράδυ με το αυτοκίνητο Σάββατο βράδυ και ο καλός μου ήθελε να με πάει μια βολτούλα εκτός Αθηνών για να χαλαρώσω. έτσι πήγαμε ως τη Χαλκίδα για ψαράκι μιας και λόγω των ημερών νηστεύω.
Στην επιστροφή έγινε το θαύμα. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν καπνός αλλά μετά ήρθε η μαγεία. Ήταν 23.00 και στην εθνική Αθηνών - Λαμίας είχε πέσει ομίχλη. Δεν βλέπαμε στα 5 μέτρα. Κι όμως ήταν κάτι το ονειρικό. Σαν να ταξίδευα ανάμεσα στα σύννεφα. Μέσα στο αυτοκίνητο, με τον καλό μου δίπλα, μουσικούλα στο ράδιο και μια ονειρική διαδρομή. Μια αγαλλίαση στη ψυχή μου και η φαντασία μου έτρεχε. Ένα πραγματικό ταξίδι ανάμεσα στα σύννεφα, ένα όνειρο που το ζούσα, μια γαλήνη στην πορεία μας. Και οι δύο αμίλητοι, να του χαϊδεύω το χέρι και να διασχίζω τον ουρανό. Εχθές το βράδυ είχε κατέβει ο ουρανός κάτω να με περιτριγυρίσει. Ξέρει πως φοβάμαι να ανέβω εγώ ψηλά...το έλαβα όμως το κάλεσμά του και θα επιδιώξω σύντομα να ανέβω κι εγώ. Μπορεί όχι με αεροπλάνο. Μπορεί να διαλέξω ένα βουνό για να πλησιάσω Το σίγουρο είναι πως θα προσπαθήσω να τον αγγίξω και να τον ευχαριστήσω που με επισκέφτηκε...